Genel Ekonomik Durum
Temel Ekonomik Göstergeler
| 2017a | 2018a | 2019b | 2020b | 2021b | 2022b | 2023b | 2024b | |
| GSYİH (Cari Fiyatlar, milyar $) |
1.950,7 | 2.075,9 | 1.988,6 | 2.013.7 | 2.070,1 | 2.125,9 | 2.182,5 | 2.246,0 |
| GSYİH Büyüme (Sabit Fiyatlar, %) |
1,7 | 0,9 | 0,0 | 0,5 | 0,8 | 0,7 | 0,7 | 0,7 |
| Kişi Başına Düşen GSYİH (Cari Fiyatlar, $) |
32.195 | 34.321 | 32.947 | 33.431 | 34.440 | 35.443 | 36.466 | 37.612 |
| Toplam Yatırımlar (GSYİH’ya oranı, %) | 17,6 | 18,0 | 17,6 | 17,5 | 17,5 | 17,7 | 17,9 | 18,0 |
| Tüketici Fiyat Enflasyonu (ortalama, %) |
1,33 | 1,24 | 0,74 | 1,04 | 1,14 | 1,32 | 1,43 | 1,50 |
| İşgücü (Milyon) | 23,0 | 23,2 | 23,3 | 23,4 | - | - | - | - |
| İşsizlik Oranı (%) | 11,3 | 10,6 | 10,3 | 10,3 | 10,2 | 10,1 | 10,0 | 10,0 |
| Cari İşlemler Dengesi (milyar $) |
50,66 | 52,04 | 57,04 | 58,84 | 58,53 | 54,28 | 49,53 | 46,41 |
| Cari İşlemler Dengesi (GSYİH’ya oranı, %) |
2,6 | 2,5 | 2,9 | 2,9 | 2,8 | 2,6 | 2,3 | 2,1 |
Kaynak: IMF-Ekim 2019, a: gerçekleşen, b: tahmini
Avrupa’nın 4. dünyanın 8. büyük ekonomisi olan İtalya, Avrupa Birliği’nin kurucu üyesidir. Ülke aynı zamanda ABD, Almanya, İngiltere, Fransa, Kanada, Japonya ve Rusya ile birlikte G8 adı verilen sanayileşmiş ülkeler grubuna dahildir.
Ekonomik Yapı
İtalya güçlü ekonomik yapısını, diğer sanayileşmiş ülkelere oranla daha çok aile şirketi olan ve bu aileler tarafından yönetilen, sanayi grupları içerisinde bir araya gelmiş olan küçük ve orta ölçekli firmalara borçludur. Bu firmalar çeşitli kapital ve tüketim ürünleri kategorilerinde uzmanlıklar geliştirmişlerdir. Büyük ölçekli firmalar ise daha çok Kuzey ve Orta İtalya’da toplanırken Güney İtalya’da daha çok tarım ve turizm alanında faaliyet gösteren küçük işletmeler faaliyet göstermektedir.
İtalya ekonomisinde imalat sektörü çok güçlüdür. İmalat sektöründe son 30 yıldır Avrupa’nın 2. dünyanın 6. büyük üreticisi, imalat sektörü ihracatında dünyada ticaret fazlası veren 5. Ülkesidir. Ana sanayiler arasında otomotiv, gemi yapımı, kimyasallar, mobilya, giyim ve tekstil, deri eşya ve ayakkabı, gıda prosesi, seramik ürünler, parçalar ve makineleri sayılabilir. Tekstil, mobilya ve beyaz eşya gibi önemli sektörlerdeki firmalar düşük maliyetle üretim yapan Çin firmaları karşısında zorlanmaktadırlar.
İtalyan ekonomisinin bir diğer gücü ise “sanayi bölgeleri” olarak adlandırılan ve aynı sektörde, her biri üretim aşamalarının başka bir dalında uzmanlaşmış birçok firmanın sıkı ekonomik ilişkiler içerisinde bir arada bulunduğu alanların gelişimidir. Bugün İtalya’da 200’den fazla sanayi bölgesi mevcuttur.
Ülke çok çeşitli ihracat yapısına sahip olup, belli başlı sektörlerdeki global rekabet gücü, know-how üstünlüğü ve yenilikçilik “Made in Italy” markasını oluşturmuştur.
Diğer AB ülkelerine kıyasla İtalya’da daha fazla bürokratik engeller, karar alma süreçlerinde gecikmeler, yavaş işleyen adalet sistemi, yolsuzluklar, ağır vergi yükü ve yüksek oranlı kamu harcamaları ile karşılaşılmaktadır.
Ekonomik Performans
İtalya, II. Dünya Savaşı sonrasında bir tarım ekonomisi olarak savaşın getirdiği ağır ekonomik çöküntüye maruz kalmıştır. Takip eden dönemde ABD’nin uyguladığı Marshall Planı ile sanayi tesislerini yeniden yapılandırma konusunda ihtiyaç duyduğu dış sermayeyi elde eden İtalyan ekonomisi, sanayi sektöründe istihdam edilecek işgücünü de ülkenin güney kesimlerinden gelen göçmenlerden karşılamıştır.
1950-1960 döneminde bu iki önemli itici gücün birleşmesi sonucunda zayıf bir tarımsal ekonomiden güçlü bir sanayileşmiş ekonomiye dönüşüm gerçekleştirilmiştir. Ayrıca 1957 yılında İtalya’nın Avrupa Ekonomik Topluluğu’na üyeliği de Avrupa’nın geri kalanıyla ekonomik entegrasyonunu hızlandırmıştır. Bu on yıl içerisinde ülkenin ortalama büyüme hızı 5,3 olarak gerçekleşmiştir. 1960 ve takip eden iki yıl boyunca da ortalama olarak yıllık % 6,3 oranında ekonomik büyüme gerçekleşmiş ve bu dönem daha sonraları İtalyan ekonomik mucizesi (il boom economico) olarak anılmaya başlanmıştır.
1957 yılında AB’nin temelini oluşturan Avrupa Ekonomik Topluluğu (AET)’nun kurulmasıyla başlayan süreçte “Altılar” olarak anılan Fransa, Almanya, İtalya, Hollanda, Belçika ve Lüksemburg’un oluşturduğu gümrük birliği sayesinde aralarındaki ticareti sürekli olarak geliştiren söz konusu ülkeler aynı zamanda Avrupa’nın ekonomik gelişimine de hız kazandırmıştır.
İtalyan ekonomisi 2012’den beri devam eden mali sıkılaştırma politikalarının, zayıf iş dünyası ve tüketici güveni sonucu olarak daralan ekonomi 2015 yılında sınırlı da olsa bir iyileşme göstermiş (% 0,6), ekonomi 2016 yılında % 1, 2017’de de % 1,5 büyüme ile devam etmiştir.
İtalya, IMF 2018 yılı verilerine göre 191 ülke arasında 1,9 trilyon dolar GSYİH ile dünyanın 8. en büyük ekonomisidir. 2017 yılı verilerine göre ülkenin GSYİH'sı içinde tarım sektörünün payı %1,9, sanayinin %22 ve hizmetler sektörünün %66’dır (Dünya Bankası-2018).
2018 yılında cari fiyatlara göre, 2,1 trilyon dolar olan GSYİH’nın, 2019 yılında 2 ve 2024 yılında da 2,3 trilyon dolar olması beklenmektedir. 2018 yılında % 1,2 olan tüketici fiyatlarındaki yıllık ortalama enflasyon oranının 2019 yılında % 1 olacağı tahmin edilmektedir. 2018'de 2,6 olan cari ödemeler dengesinin GSYİH'ya oranının ise 2019 yılında % 2,2 ve 2024 yılında % 0,9 olması beklenmektedir.
Cari fiyatlara göre İtalya, 2018 yılında 34.321 dolarlık tahmini kişi başına düşen milli gelir ile dünyada 27. sırada yer almaktadır.
İnsani Gelişmişlik Endeksine göre dünyada 189 ülke arasında İtalya 28. sırada (UN-2017), Ekonomik Serbestlik Endeksine göre dünyada 186 ülke arasında 80. Sırada (The Heritage Foundation-2019), Küresel Rekabetçilik açısından dünyadaki 140 ülke arasında 31. sırada (World Economic Forum-2018), İş Yapma Kolaylığı açısından ise dünyada 190 ülke arasında 51. sıradadır (Dünya Bankası-2018).
