Genel Ekonomik Durum
Ekonomik Yapı
Filipinler, Güney-Doğu Asya’nın gelişme yolundaki ülkeleri arasındadır. Ekonomik politika olarak pazar ekonomisi uygulanmakla birlikte bir kaç sektörde tüketiciyi korumaya yönelik düzenleyici mekanizmalar kullanılmaktadır.
IMF verilerine göre, 2016 yılı itibarıyla GSYİH 304,7 milyar ABD Doları, kişi başına milli gelir’in ise 2.924 ABD Doları seviyesinde gerçekleşmiştir. GSYİH’da yaşanan büyüme oranı 2016 yılı için %6,8’dir.
2016 yılı itibarıyla Gayri Safi Yurt İçi Hasıla’nın % 59,5’ini hizmet sektörü, % 30,8’ini sanayi sektörü, %9,7’sini tarım sektörü oluşturmaktadır. Son yıllarda gelişen sektör; hizmetler sektörü, özellikle de mali sektör olmuştur. Tarım sektörünün payı ise hava koşullarına bağlı olması nedeniyle değişkendir.
2017-2021 döneminde GSYİH büyüme oranının özel tüketime bağlı olarak yıllık ortalama %6 düzeyinde olması beklenmektedir.
Ülke dış ticaret açığına rağmen cari işlemler fazlası vermektedir. Yurt dışındaki Filipinli işçilerin ülkeye gönderdiği döviz ve turizm gelirleri bu fazlanın verilmesini sağlamaktadır. Cari işlemler fazlası 2016 yılında 600 milyon ABD Doları olmuştur.
Ekonomi Politikaları
Bütçe 1998 yılından beri açık vermektedir ve bu durumun 2015-19 yılları arasında devam etmesi beklenmektedir. Bunun nedeni ise hükümetin eğitim ve sağlık vb. sosyal hizmetlerdeki harcamalarını artırmaya yönelik planlarıdır. 2019 yılı itibariyle bütçe açığının GSYİH’ya oranının %1,4 olacağı tahmin edilmektedir.
Hükümetin altyapıyı geliştirebilme adına kamu-özel sektör ortaklıklarını desteklemeye devam etmesi beklenmektedir. Ülkede altyapı alanında mevcut bulunan eksiklikler yatırım ortamını da olumsuz etkilemektedir. Yapılması planlanan projeler arasında Kuzey-Güney Trenyolu hattı, bölgesel bazı havaalanlarının modernize edilmesi bulunmaktadır. Hükümet diğer taraftan imalat sanayine de yatırım çekmeyi istemektedir.
Aralık 2014 itibariyle Filipinler AB’nin Genelleştirilmiş Tercihler Sistemi’ne giren ilk ASEAN üyesi ülke olmuştur. Bu kapsamda yaklaşık 6200 kalem ürün AB’ne gümrük vergisine tabi olmadan girme hakkı kazanmıştır. Ülkenin yatırım açısından avantajları arasında ayrıca sahip olduğu işgücü fazlası ve İngilizce kullanımının yaygınlığı da bulunmaktadır.
2015 yılında %1,5, 2016 yılı sonunda %1,8 olan tüketici fiyat enflasyonunun, 2017 yılında %3,6 olarak kaydedilmesi beklenmektedir. Kötü hava koşullarının oluşması halinde gıda ürünlerinde yaşanacak artışın 2015-19 yılları arasında enflasyon oranını olumsuz etkileyeceği öngörülmektedir. 2016-19 yılları için beklenen ortalama enflasyon oranı % 3,4’tür.
Ekonomide Geleceğe Yönelik Beklentiler
2017-2021 yılları arasında ortalama büyümenin %6 olacağı öngörülmektedir. Özel tüketiminin büyümeyi desteklemesi beklenmektedir. Global petrol fiyatlarındaki gerilemenin (2010-15 yıllarına kıyasla) hane halkının satın alma gücünü artırmış olması, istihdam oranındaki artış ve işçi dövizlerinin düzenli olarak ülkeye gelmesinin özel tüketimi olumlu etkilemesi beklenmektedir.
Filipinler bölgesinde kişi başına gelir açısından en fakir ülkeler arasında yer almaktadır ve bu durumun devam edeceği öngörülmektedir. Ülkede gelir dağılımı eşitsizliği de önemli sorunlardan biridir.
2015-19 yılları arasında ihracatın yıllık ortalama % 6,7 oranında artacağı tahmin edilmektedir. Filipin menşeli ürünlere, özellikle elektronik ürünlere, olan talebin devam etmesi beklenmektedir. Söz konusu dönem için ithalatta beklenen yıllık ortalama artış oranı ise %6,8’dir.
Bölgesel Eğilimler
Refah bakımından bölgeler arasında farklılıklar vardır. Bölgeler arasındaki gelir farklılıklarının oluşmasının başlıca sebebi, sanayi faaliyetlerinin ve yabancı yatırımların Manila, Luzon ve Calaborzan bölgelerinde yoğunlaşmasından kaynaklanmaktadır.
Pazarda harcanabilir gelir düzeylerinin yüksek olduğu Milli Başkent Bölgesi, Calabarzon bölgesi (Cavite, Laguna, Batangas, rizal ve Quezon önemli merkezlerdir) ve Merkezi Luzon Bölgesi’nde önemli fırsatlar bulunmaktadır. Bu bölgelerdeki gelir ülkenin en fakir bölgeleri olan Otonom Müslüman Mindanao, Zamboanga, Yarımada Bölgesi ve Caraga Bölgesinin sahip olduğu gelirin en az iki katıdır.
